Για όνομα...

Τον Απρίλιο του 2008, ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ντάνιελ Φριντ, είπε ότι «η μακεδονική γλώσσα και ο μακεδονικός λαός υπάρχουν, δεν είναι επονομαζόμενοι», προσθέτοντας ότι η «μακεδονική γλώσσα» διδάσκεται στη Σχολή των Διπλωματών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Τότε, γιατί κρυφογελούν οι Βούλγαροι όταν οι Σκοπιανοί καταφθάνουν με διερμηνείς στις επισκέψεις τους στη Σόφια;

Από το Βουκουρέστι του 2008, αλλά και τη Χάγη του 2011, που επιλέγουμε να απωθούμε, γιατί ερμήνευσε δυσμενώς για την Ελλάδα την Ενδιάμεση Συμφωνία και την απόφαση 817 (7 Απριλίου 1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας, νομιμοποιητική πηγή της διεθνούς διάστασης του ζητήματος του ονόματος, πολλά και πολλοί άλλαξαν, μα η ουσία μένει. Tο όνομα της ΠΓΔΜ, πέρα από το γεγονός ότι είναι μέρος του συνολικότερου προβλήματος της σταθερότητας στα Βαλκάνια, είναι ένα ζήτημα, το εύρος χρήσης του ονόματος είναι πολύ σημαντικό ζήτημα, ο περιορισμός, όμως, του δημόσιου διαλόγου στα «βαφτίσια» του 26χρονου κράτους είναι μάλλον προβληματικός.

Η εμμονή στην ονοματολογία υποφωτίζει τα θέματα «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας, που εγγράφουν υποθήκη για την αναγνώριση και ανάλογης «μειονότητας» στις βαλκανικές χώρες. Πρόκειται για συνέχεια της πολιτικής που ακολούθησε η Γιουγκοσλαβία, μετά τη ρήξη του Τίτο με τη Σοβιετική Ένωση, χαρακτηρίζοντας τους κατοίκους του γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας ως χωριστή «μακεδονική» εθνότητα, οι οποίοι ζούσαν όχι μόνο στο γιουγκοσλαβικό κομμάτι, αλλά και στο ελληνικό και στο βουλγαρικό.

Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η γεωγραφία -ιστορία του χώρου- με όρους Βουκεφάλα και η ιστορία -γεωγραφία του χρόνου- των κληρονόμων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά το να μην έχει η ΠΓΔΜ, και μέσω αυτής όσοι το επιδιώκουν, τη δυνατότητα να προωθούν μέσα από τη χρήση του γεωγραφικού όρου τον αλυτρωτισμό, τις εθνολογικές ακροβασίες και την αμφισβήτηση συνόρων.

Ενδεχομένως σε άλλες γειτονιές να μην αποτελούσε πρόβλημα. Αλλά εδώ είναι Βαλκάνια. Ας μην προσποιούμαστε άγνοια.
«Παράθυρο για λύση» διαπιστώνουν πλέον πολλοί σε Ανατολή και Δύση. Μακάρι, αρκεί να μη βλέπει σε φωταγωγό...