Οι σοβαρές δουλειές σε σοβαρούς ανθρώπους

Πώς θα πείσουμε τους πολιτικούς μας ότι υπάρχουν κάποιες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό οι οποίες πρέπει να μένουν ευλαβικά μακριά από πολιτικά και κομματικά παιχνίδια; Ας διορίσουν τους άχρηστους κομματικούς παράγοντες που συχνάζουν στα γραφεία τους –γιατί δεν έχουν τι άλλο να κάνουν– σε θέσεις άνευ σημασίας. Οχι όμως στην πολιτική προστασία, σε καίριες θέσεις των Σωμάτων Ασφαλείας ή άλλες ευαίσθητες υπηρεσίες. Το ΠΑΣΟΚ εγκαινίασε αυτή την καταραμένη συνήθεια τη δεκαετία του 1980. Το πληρώσαμε ακριβά. Η Ν.Δ. το μιμήθηκε, δημιουργώντας τις περίφημες «κλαδικές» που ήθελαν να έχουν λόγο σε διορισμούς. Φτάσαμε έτσι να έχουμε γυμναστές διοικητές νοσοκομείων, ανίκανους αξιωματικούς σε ανώτατες θέσεις και τον κρατικό μηχανισμό επανδρωμένο με κομματικά στελέχη. Ο ΣΥΡΙΖΑ του έδωσε και κατάλαβε. Υποσχέθηκε ότι θα καταργήσει τα ρουσφέτια και θα αποκαταστήσει την αξιοκρατία, όμως έσπρωξε με ορμή τη χώρα και άλλο στον κατήφορο της κακής διακυβέρνησης.

Φταίμε πάντως κι εμείς. Ολοι. Ψηφίσαμε για περιφερειάρχη, που είναι ένας μικρός πρωθυπουργός με μεγάλες αρμοδιότητες σε ώρες κρίσης, κάποιον που δεν έχει διαχειριστεί ψιλικάτζιδικο. Ψηφίσαμε για δήμαρχο σε έναν ιστορικό δήμο το απόλυτο προϊόν του συστήματος «γκλαμουριάς». Δεν ρώτησαμε ποτέ τι σχέση έχουν αυτοί οι άνθρωποι με διαχείριση κρίσεων ή την αντιμετώπιση του προβλήματος των σκουπιδιών. Την επόμενη φορά που θα πάμε στην κάλπη, ας σκεφθούμε λίγο λογικά και ας θέσουμε, όλοι μας, τα απαραίτητα ερωτήματα για την εμπειρία των υποψηφίων και τις προτάσεις τους για καυτά ζητήματα. Ηλθε η ώρα να επιλέγουμε αθόρυβους, μη χαρισματικούς πολιτικούς, που διαθέτουν κοινό νου και εμπειρία. Εχουμε ευθύνη γι’ αυτό που ψηφίζουμε, σε ποιους αναθέτουμε θέματα ζωής και θανάτου που αφορούν όλους μας.

Αλλά το βασικό είναι να εξαναγκάσουμε τους πολιτικούς μας να σταματήσουν να διορίζουν άχρηστους και κολλητούς σε καίριες θέσεις. Το ελληνικό Δημόσιο διαθέτει ακόμη οργανισμούς και φορείς όπου μπορούν να διορισθούν όλοι αυτοί, με κόστος για τους φορολογουμένους, αλλά χωρίς ρίσκο για τη χώρα. Ας αφήσουν τις σοβαρές δουλειές σε σοβαρούς ανθρώπους. Ας σταματήσουν να ρωτάνε πρώτα «είναι δικός μας αυτός;» και ας περιοριστούν στο «είναι σοβαρός; Μπορεί να τα βγάλει πέρα;».